Każdy przyjazny środowisku turysta i organizator wypoczynku powinien: stale pamiętać o określonej przez nauki przyrodnicze wrażliwości poszczególnych gatunków, siedlisk, ekosystemów; postępować zgodnie z prawem ochrony przyrody (respektować zakazy i nakazy).

Organizatorów wypoczynku powinny obowiązywać dodatkowe, niezwykle ważne warunki. Minimum to organizowanie turystyki:

– dla ludzi o specjalnych zainteresowaniach kontaktem z przyrodą, ponadprzeciętnym poziomie świadomości ekologicznej (im jest on wyższy, tym większa jest gwarancja, że negatywne oddziaływanie turystyki na przyrodę będzie słabsze);

– przez ludzi:

» znających upodobania przyrodnicze gości; » znających przyrodę okolicy oraz wymogi ochrony środowiska (i stosujących się do nich);

» zdających sobie sprawę z negatywnych skutków antropopresji;

» umiejętnie przekazujących swą wiedzę gościom o niższej świadomości ekologicznej, a równocześnie czerpiących wiedzę od gości o świadomości na wyższym poziomie;

– w obiektach wyposażonych w urządzenia służące ochronie środowiska (im lepsze jest to wyposażenie, tym mniej szkodliwe będzie oddziaływanie turystów).

Można zadać pytanie: Czy rację mają kwaterodawcy i samorządy gminne deklarujące, że turystyka wiejska w sposób oczywisty jest przyjazna środowisku?

Rozwój turystyki przyjaznej przyrodzie wymaga:

– przełamania oporu kadr i instytucji ochrony przyrody w sprawie zwiększania dostępności dopuszczalnych form turystycznego użytkowania terenów cennych przyrodniczo;

– zachęcenia kwaterodawców i gestorów pozostałej bazy noclegowej na terenach wiejskich do organizowania ekoturystyki;

– wyszkolenia odpowiedniej liczby wykwalifikowanych przewodników turystyki przyrodniczej i interpretatorów przyrody oraz stworzenia systemu ich zatrudnienia w sieci instytucji obsługujących ekoturystykę danego regionu (w biurach podróży, regionalnych organizacjach turystycznych i liniach lotniczych, parkach narodowych i krajobrazowych, organizacjach statutowo zajmujących się turystyką);

– uzupełnienia bazy hotelarskiej w pobliżu najczęściej odwiedzanych obiektów przyrodniczych;

– rozwinięcia infrastruktury obiektów i urządzeń wspomagających regulację ruchu turystycznego, takich jak: parkingi, pola namiotowe, sieć dróg wolnej penetracji zwiedzanego terenu, wieże widokowe, miejsca postojowe i ścieżki edukacyjne;

– przeciwdziałania zatraceniu cech regionalnych w budownictwie, zieleni przydomowej, żywieniu, ubiorach i innych przejawach stylu życia mieszkańców;

– zmiany wizerunku Polski jako obszaru o zaniedbaniach w ochronie środowiska na rzecz ekopromocji gospodarki kraju i jego walorów naturalnych;

– rozwinięcia ukierunkowanej na źródłowe rynki ruchu ekoturystycznego reklamy i promocji obszarów mniej znanych a wartościowych przyrodniczo;

– rozwinięcia pozasezonowej turystyki na pozawakacyjne pory roku;

– pokonania trudności finansowych.

Artykuł powstał w ramach projektu „Agroturystyka w sieci natury” nr POIS.02.04.00-00-0083/16 dofinansowanego ze środków Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014-2020 w ramach działania 2.4 „Ochrona przyrody i edukacja ekologiczna”, oś priorytetowa II „Ochrona środowiska w tym adaptacja do zmian klimatu” na podstawie Umowy o dofinansowanie nr POIS.02.04.00-00-0083/16-00.

W dniu 24 września zorganizowany został warsztat internetowy pt. Agroturystyka Bioróżnorodności.

Szkolenie dotyczyło organizowania turystyki w otoczeniu obszarów przyrodniczo cennych, z poszanowaniem ochrony środowiska naturalnego, tradycji regionu i naturalnego trybu życia mieszkańców.

Warsztat skupiał się także na kreowaniu agroturystycznej eko marki, która zaczyna stawać się popularna, a moda na ekoturystykę zaczyna być coraz bardziej powszechna.

Szkolenie można obejrzeć tutaj >>> OBEJRZYJ SZKOLENIE

Spotkanie zostało zorganizowane w ramach projektu „Agroturystyka w sieci natury” nr POIS.02.04.00-00-0083/16 dofinansowanego ze środków Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014-2020 w ramach działania 2.4 „Ochrona przyrody i edukacja ekologiczna”, oś priorytetowa II „Ochrona środowiska w tym adaptacja do zmian klimatu” na podstawie Umowy o dofinansowanie nr POIS.02.04.00-00-0083/16-00.

Turystyka przyrodnicza to powrót do kontaktu z naturą, a także możliwość aktywności
fizycznej i wszechstronnego pobudzania zmysłów. Wywiera drogocenny kojący wpływ na
nasze zdrowie psychiczne i wspiera odporność. Jest to tym bardziej cenne, jeśli zważymy na fakt, że turystyka przyrodnicza jest uprawiana w tak trudnych czasach jakie mamy obecnie. Dzięki niej, zbawienny kontakt z naturą otwiera nasz umysł na zrozumienie wagi zrównoważonego podejścia do otoczenia i nas samych.

Turystyka przyrodnicza to także ciekawy sposób poznawania regionów poprzez agroturystykę lub turystykę wiejską. To miejsce okrywania rodzimej historii, krajobrazu, świata zwierząt i roślin, często unikatowych w skali Europy. Dzięki turystyce poznajmy kraj z całym jego bogactwem. To właśnie tu możemy zobaczyć, jak przyroda wpływała i może wpływać na jakość życia, a zwłaszcza na jakość wypoczywania. I w tym kontekście najdobitniej widać, jak przyroda stanowiła i wciąż stanowi tło wydarzeń, jest świadkiem historii danych terenów oraz zmian zachodzących w społecznościach mieszkujących w danym miejscu na przestrzeni wieków.

Turystyka przyrodnicza to nie tylko poznawanie natury, ale w wydaniu agroturystyki i turystyki wiejskiej – zrozumienie czym przyroda była i jaką rolę pełni współcześnie. To także poznawanie jej wymiaru praktycznego: jak należy z niej korzystać przy głębokim rozumieniu niepowtarzalności jej natury oraz potrzeby jej ochrony i przykładania wagi do pozostawienia jej jako cennego zasobu dla przyszłych pokoleń.

Poniżej do pobrania dwa przewodniki w których pragniemy przedstawić przede wszystkim odpowiedzialny i edukacyjny sposób na delektowanie się przyrodą podczas wyjazdu turystycznego. Sprawdzone i rekomendowane przez naszych specjalistów miejsca oraz aktywności pomogą zapoznać się w ciekawy sposób ze zwyczajami, regionem, przyrodą i krajobrazem Województwa Podkarpackiego oraz Lubuskiego.

Pobierz przewodnik po Województwie Podkarpackim

Pobierz przewodnik po Województwie Lubuskim